viernes, 7 de marzo de 2014

Entrevista ao avó

José Outeiral Naveiro, naceu un 21 de febreiro de 1930, un tempo no que as cousas eran ben distintas. Actualmente está retirado, pero foi dono dunha imprenta, na que agora traballan os seus fillos, sen contar outros oficios como mecánico dun barco (o Vapor).
Velaquí a nosa entrevista:




    Recaudación das festas do Divino Nazareno




    A imprenta de José, do ano 63.


"ERAN TEMPOS MOI DIFÍCILES, PERO MOI BONITOS"
Na Pobra, coma en todos os pobos pequenos as comunicacións eran pouco usuais e non se ía moi a míudo ás grandes cidades.
O avó de Rosa dicía ao comezar que non había coches (de feito pasaban só dous automóbiles de línea e o barco o Vapor) e en avión viaxou nos 60. Afirmaba tamén que a electricidade non a había nas casas e só se usaba para a radio.
Había poucos teléfonos e as chamadas non eran automáticas, se conectaban en centralitas. Como é de supoñer, non había móbiles.
O único lixo que se producía era orgánico e normalmente se utilizaba en leiras como abono, o que indica que non había moita enerxía para producir plástico e outros produtos inorgánicos.
A pesar de todo isto A Pobra era unha vila privilexiada a nivel nacional enerxéticamente, debido a, como dicía José, foi un dos primeiros lugares en España que contou con electricidade.
Isto era un "logro" para A Pobra daquela época, aínda que nós non lle damos importancia, facendo un uso da enerxía irresponsable e insostible, e temos que aprender a controlalo.

"Eran tempos moi difíciles, pero moi bonitos" dicía José. E é que, a clave da felicidade, é ter todo ou ser feliz con pouco, como antes?